Apabila budak-budak telah balik mengaji penuh sesak sekolah maka baharulah ia mengajar dengan teliti dan bersungguh-sungguh. Pada mulanya ia bertanya:-
Guru – “ Koma semue pandai huruf Roman?”
Murid-murid – “Kami tak tahu Cikgu.”
Guru – “Kome tahu A,B,C?”
Murid-murid – “Tidak tahu Cikgu.”
Guru – “Kome tahu A jadi Alif, B jadi ba, C jadi Cha
Murid-murid – “Tidak tahu Cikgu.”
Guru –“Kome ada dengar orang ajor huru Roman.”
Murid-murid – “Macun Cikgu.”
Maka dengan itu jelas dan teranglah kepadanya iaitu huruf roman belum lagi diajar di sekolah-sekolah kampung sungguhpun Tuan H.B. Collence – Nazir Sekolah-Sekolah Perak menulis didalam buku diari di dalam Bahasa Inggeris memakai huruf roman tetapi di kampung-kampung tidak terlintas lagi di hati orang-orang kampung iaitu huruf yang digunakan di dalam Bahasa Inggeris boleh digunakan untuk menulis Bahasa Melayu.
Pada awalnya (di tahun 1908) huruf-huruf itu dipanggil huruf roman tetapi selepas keluaran guru-guru Malayu daripada Maktab Melayu maka dipanggil huruf rumi. Ini harus jadi kerana hendak dipadankan dengan perkataan huruf jawi dan huruf-huruf roman dipanggil huruf rumi tetapi sebenarnya di dalam Inggeris di panggil “Romanised” atau ‘Romanised Malay” perkataan asal nama negeri asal Rom “Rome” dan penduduknya “Roman”
Dari awal lagi Cikgu Kechil telah bersungguh-sungguh mengajar kami sekelian siang dan malam huruf-huruf dan tulisan roman atau rumi. Didalam secepat masa satu minggu sahaja muridnya sudah erti makna-makna huruf rumi serta huruf-huruf saksi A,E,I,O,U, dan sudah boleh menulis dan membaca. Oleh itu hebohlah di kampung-kampung iaitu cikgu yang baharu tiba itu ada pula membawa ilmu baru sehingga sampailah perkhabaran itu kepada guru-guru dan murid di seberang sungai Lambor Kanan.
bersambung
Haji Mohd Yaakob bin Haji Abas Al-lamborri
HAK CIPTA TERPELIHARA
No comments:
Post a Comment